«»

WILDSEIZOEN

WILDSEIZOEN
Zo tegen het einde van het jaar
Als de nachten weer gaan lengen
De winter invalt en gaat strengen
Dan wordt het leven van het wild echt zwaar.

Die wil dan de jacht ontlopen
Het konijn gaat er als een haas vandoor,
Het wild zwijn, dat spitst dan elk oor
En tegen beter weten in blijft hij toch hopen,

Dat hij niet zal verdwijnen in de pot
Bij het avondmaal als varkenshaas,
Nog zo ver voor Sinterklaas,
Want dat wordt toch wel zijn lot.

De blinde vink is hierbij voorbehouden,
Want die oogt ook niet als wild,
Waarmee je ook geen grote honger stilt;
Voor hem slaagt dit seizoen Cum Laude.

Een hertenbiefstuk of patrijsje
Wordt omgetoverd door de kok,
Gegarneerd met artisjok
En bovenop nog een sausijsje.

Hoewel sijsjes zijn beschermd
En je ze dus niet mag lijmen,
Valt het aldus niet te rijmen,
Dat men zich over hen dus niet ontfermt.

De jager schiet wat hij mag schieten,
Een welgevulde weitas is zijn deel.
Voor hem is dat zijn daag'lijks ritueel;
Voor het wild een loterij met louter nieten.

De braadslee, die maakt overuren
En menigeen, die likkebaart
Na de consommé van vossestaart
Met rode wijn en confiture.

Het eendje aan de waterkant,
Die vreest met grote vrees,
Dat hij straks bij de Chinees
Als Peking-eend op het menu belandt.

Dus met Kerst zegt men fijnbesnaard,
Vergenoegd en zonder klagen,
" In de mensen een Welbehagen,
Want er is Vrete op Aard' " .