Eventjes maar heel zielig

Dakoyria

Voor mijzelf wat noodzakelijk schrijf ik een
treurgedicht over alles wat ik niet meer eten
kan...

Zo zielsgraag soms voor een vette hap
gezwicht, zoals een kroketje op zijn tijd
Of verse, gepaneerde vis waarin ik

mijn tanden vastbijt
De mens wil nu eenmaal altijd wat er niet
(meer) inzit:

Het duurt even voor het tot me doordringt:
het verder behouden van een redelijke
gezondheid

Een zo heel kostbaar bezit!
Eventjes heel erg zielig doen, mag
Maar minder fortuinlijke mensen dan?

Voor hen een al te vaak hard gelag.

Dakoyria, 2020.