we paarden in een dans

wil melker

ik zag je staan, een
sprankelend verschijnen
je brak het licht en
filterde in kristallijne
kleur het zonneschijnen

ik proefde je in dorst
die niet te lessen was
mijn lippen vochtig
omdat ik jou niets
meer te zeggen had

je gleed naar binnen
in een passen dat
de maat gemeten had
je smaak was zo apart
dat ik je nooit vergat

we paarden in een dans
die in jouw ritme zwom
je bewoog in mij
omdat ik zonder jou
gewoon niet verder kon

je nam glashard de
overhand, telde mij toen uit
nog voor je laatst verschijnen
moest ik in dronkenschap
uit het café verdwijnen