het etiket gaf je een bed

wil melker

je fonkelde als vuur
in glazen vol met dromen
de druiven rijpten zuur

maar uit het bocht
dat zijn herinneringen gistten
fermenteerde liefde puur

troebelheid vermistte de
verspilde jaren zon op dronk
nasmaak van de eikenhouten fusten

herkenbaar aan de fles
werd je geschonken aan de tong
je was nog jong door onbedaren

het etiket gaf je een bed
in het huis van eeuwenlang gebottel
alleen de goede jaren woonden thuis

kom hef het glas vol dromen
doorzie de sprankeling van vuur
proef de liefde eindelijk eens puur