INLOGGEN
«»

Appelflauwte

Slappe handjes die beefden
ik had wat te weinig gegeten
Verdorie ! Ik was’t gewoon vergeten
zodat gedachten nu zweefden.

De kans was laag bij de grond
zonder bibberen te zingen.
Ik kon mij niet eens bedwingen
voelde mij een tikje ongezond.

Toen kwam de redder nabij
stak zijn laatste chocolade toe
en zo werden handen trilvrij.

Ik dacht wat een gek gedoe
maar dra van vreemde smetten vrij
was ik weer aan zingen toe.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 04-10-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dora
Actief sinds: 04-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Appelflauwte’ van Dora zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.