Appelflauwte

Dora

Slappe handjes die beefden
ik had wat te weinig gegeten
Verdorie ! Ik was’t gewoon vergeten
zodat gedachten nu zweefden.

De kans was laag bij de grond
zonder bibberen te zingen.
Ik kon mij niet eens bedwingen
voelde mij een tikje ongezond.

Toen kwam de redder nabij
stak zijn laatste chocolade toe
en zo werden handen trilvrij.

Ik dacht wat een gek gedoe
maar dra van vreemde smetten vrij
was ik weer aan zingen toe.