Laat ze maar doen

Ron Dietvorst

Wanneer ik mijn droom droom voor jou
en het zit vast aan een eindje touw
gevloden bij het minste zuchtje
wind is dat dan geen kluchtje?

jouw droom in mijn geest was reëel genoeg
terug zwalkend van een bezoek aan de kroeg
de begoocheling was beendroog als een klets oude wijn
in een drie dagen vergeten glas als bittere oude azijn

breng me iets nieuws onder deze oude vermoeide zon
ik zou je de maan teruggeven als ik werkelijk kon
hoe graag zou ik met jou willen vermeien in wilde weiden
maar ze roddelen als ik me ophoud met wulpse wilde meiden

zou ik je misschien vanuit je ivoren toren kunnen schaken?
door mijn factotum gehuld in een mantel van zwart laken
hij voert je op zijn stalen loper zeven mijlen in het zwarte diep
vlak bij waar ijle dromen huizen op het Schoon Verdiep.