INLOGGEN
«»

Een glimlach ver van huis

Een glimlach ver van huis


Ik ben verdwaald in mijn gedachte.
jou glimlach terug naar mij was onverwacht.
Net als een kus die niet met mijn lippen kan worden verbonden, maar steeds toch me laat lijden. ik kies ervoor om te sterven voordat je mijn chocolade huid laat smelten. Jou stem maakt nog steeds muziek in mijn oren. Beetje bij beetje verlies ik de kracht om te blijven leven.
Mijn hart heb je al. Van je blijven houden maakt me kaal. Steeds blijf ik lopen tegen de palle. En als het me lukt om voor je te staan vergeet ik de nederlandse taal.
Als een kip zonder hersenen ren ik rond.
Een kus van je lippen en ik zal rennen in mijn blote kont.
In de hoop dat je nog herinnert dat je de appel van mijn droom bent...

Valentinien

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 29-04-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Valentinien
Actief sinds: 28-04-2020 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een glimlach ver van huis’ van Valentinien zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.