Rust in haar hoofd

Frank

Al een paar nachten lag zij te woelen in haar bed, draaiend van links naar rechts, drie uurtjes geslapen slechts.

Vele veranderingen lagen er al op haar pad, en waren al naar haar op jacht, om haar te besluipen als een tijger in de nacht.

Wakker maar met gesloten ogen, zocht ze naar de stilte in haar hoofd, in de stilte zouden antwoorden als vanzelf verschijnen.

Maar de stilte bleef zwijgen, bleef zij maar onrustig en liet zij de hoop los, om nog een antwoord te krijgen.

En zonk ze weg in een diepe slaap haar lichaam gedragen door de aarde, alle antwoorden spanning los gelaten.

Rustig ademend op haar rug, rolden haar ogen rond en weer terug, ze was aan het dromen, dromen met antwoorden, die nu hun tijd vonden om tot haar te komen.