INLOGGEN
«»

Het elastiek van de beschaving

Het elastiek van de beschaving

Ik droomde
Van het einde
Van de mensheid
Er was bloed
Er was vuur
En overal chaos
Mensen op de vlucht
Als kippen zonder kop

Ik liep
Gewoon wat rond
In deze droom
Heel rustig
Als een acteur
In een spannende film
Het boeide me wel
Dit schouwspel
De mens als verdelger
Van zichzelf

We zijn een primitieve diersoort
Deze maatschappij
Wordt bijeengehouden
Door een dun en kwetsbaar
Elastiekje van beschaving

Overal op de wereld
Hoor je het elastiek knappen
Een fascinerend
En beangstigend geluid
Of gevoel
Zo je wilt

Het was onvermijdelijk
En overduidelijk
Voor wie de ogen
Niet gesloten hield
En alle schoonheid
Moet eens sterven

De aarde draait door
Als de mens weg is
Andere levensvormen
Krijgen de kans
Om het net zo slecht te doen
Als wij
Dat gaat ze vast en zeker
Niet lukken


Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 23-02-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het elastiek van de beschaving’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.