lucide

Valentijn

Als hazen in het donker
Zoeken we het licht
Dat we heimelijk vrezen
Waar zijn de ogen
Die onze lippen konden lezen
Begrepen werden we toch
Toen we nog niet van
Onze jeugd waren genezen

Waar is het halfduister
De spelonken tussen
Waken en dromen
Waar vage verlangens
In en uit stromen
Tijdloos water en vuur dicht
Bij elkaar komen

Soms zie je een glimp
Van het station
Naar het mysterieuze binnenland
Vol dubbelzinnige geheimen
Geen woord heeft enig verband
Maar dan is er die lichtstraal
En lijkt alles ineens
Heel even
Transparant