«»

ONGERIJMDHEID

ONGERIJMDHEID

Ik weet het echt niet meer.
Valt er nog wat te dichten;
Ik zie 't steeds maar weer;
Zij, die zich op rijmeloosheid richten.
Dat is je reinste proza-poëzie, mijnheer,
Waarvoor ik nooit zal zwichten.

U begrijpt, dat ik hier niet van houd,
Al is de prijs een pot met goud.

Want kunt u mij soms zeggen,
Wanneer uw poëzie dan stopt
En dat u zonder overleggen
Naar pure proza hopt.
Want u springt dan over heggen
Naar literatuur, waarin u wellicht flopt.

U heeft mij dan geen duidelijkheid verschaft,
Dat, wat mij betreft, ongerijmd wordt afgestraft.

Uw ongepaste anti-rijmgedrag
Zal zich uiteind'lijk wreken.
Het zal leiden tot een hoongelach,
Wat uit het verleden is gebleken,
Daarvan maakten grote dichters reeds gewag,
Waarbij Cats en van de Vondel niet ontbreken.

Doch beleefd groet ik U, proza-poëzie fanaat
Want ik ben vòòr het bannen van geweld en haat.