poète maudit

Geert Messelis

het rochelt hoest en spuugt
er zit veel zand in de machine
klap op de rug
de hoest die stopt
de adem gaat tekeer
als een verroeste orgelpijp
hij neemt zijn eerste trek
van een sigaret
neemt nog een slok
het gebonk neemt af
de machine spint weer
als een rosse kater
op de mat
maar het zand blijft erin

het leven speelt zich af
tussen café en kamer
tussen goedkope wijn
droog brood met kaas
en de lange winderige weg
die kronkelt naar zijn kamer

en op een slechte dag
verliest hij alles
ook zijn weg
dag Verlaine en Rimbaud
en Oscar Wilde
en Edgard Allan Poe
en al die anderen
postuum
in antologieen
waar geen kat ze ooit bekijkt
maar ach, die schooiers gaarden postuum roem
een ster op de boulevard of broken dreams
die zwart ziet van de voeten