De kern van verdriet

Gertjan van der Kraan

De kern van verdriet

Door bemoediging gedichten
Wil men zich meestal richten
Op de medemens in nood.
In de hoop dat je doorstoot
Tot de kern van hun verdriet.
Alleen beseffen we daarbij niet
Dat de nood, pijn of het gemis
Echt bij ieder mens anders is.
Want alleen God kent het hart
Van ieder mens zijn beleefde smart.
Dus bij het maken van een gedicht
Is het goed dat men zich richt
Tot Hem die de harten kent.
Het vraagt veel verantwoording
Bij iedere goedbedoelde plaatsing.
Gebed voor de inhoud om wijsheid
Is de juiste weg voor pastoraal beleid.
Ik heb het persoonlijk meegemaakt
Dat een kaart mij diep heeft geraakt.
Na het bericht of ik ooit nog kon lopen
Bleef ik na de operatie toch hopen.
Tot de kaart per post binnenkwam
Toen voelde ik mij echt even “lam”
Mijn woord is een lamp voor uw voet ...
Wat op zo’n moment echt pijn doet
De kaart is met liefde verzonden
Maar gaf extra pijn aan de operatiewonden.
Gelukkig werd het na veel pijn en strijd
Licht op mijn pad, op Zijn tijd.
Sindsdien bedenk ik voor mezelf goed
Wat mijn schrijven eventueel doet.
Ik hoop dat u dit gedicht waardeert.
Door de jaren heb ik veel geleerd
En is dit gedicht niet speciaal voor u
Maar ook voor mij in het hier en nu.