STUNTELIG SONNET
Gedachten tikken tegen je voorhoofdsbeen
als het kuikentje, dat zijn ei verlaat.
Eigen wil vliegt zwellend op, maar vergaat
onder streng gezag, zakt hulpeloos ineen...
Bezwaard ligt de pen naast frommels, scheldt gemeen:
"Het gestriemde blad vol slaafse woorden haat
jouw ijdel streven. Weet een zuigeling raad
met kunstminnende taal? Verlang slechts de speen!"
Die drukkende vernedering verzinkt
bij plots opkomend kindervertrouwen.
Zie, ledigheid van papier en wezen sterkt.
De herboren onnozele dichter drinkt
fris kelkvocht uit bloeiende berenklauwen,
waar vrije wind huist, tot bloemengeur verwerkt.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 27-01-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
Een dichter kan verschrikkelijk met zijn eigen gedachten overhoop liggen, zijn nieuwste pennenvruchten verscheuren, om tenslotte zijn geest te ledigen en zich weer een zuigeling te voelen. Daarna krijgt hij nieuwe moed en denkt een natuurlijk godendrankje te nuttigen, dat hem verder op weg helpt met zijn werk.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘STUNTELIG SONNET’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.