INLOGGEN
«»

Het gedicht, een gezicht

Kijk maar meisje, luister jongen
naar het wijsje, naar de sprongen
ruik aan de woorden
snuif aan de akkoorden

Voel met je lippen
tast naar de stippen
laat het door je glijden
zachtjes in je rijden

Het heeft grote oren
die je kunnen bekoren
een mond vol mededogen
lange lieve monologen

Ogen die naar je kijken
Naar jou willen reiken
het hoofd dat steunt op de schouders
zoals een kind op zijn ouders

Het gedicht heeft het allemaal
de liefde, de leugen, het kabaal
je kunt het beetpakken terwijl het vervliegt
Je kunt het geloven terwijl het liegt

Het is jouw en mijn gezicht
loodzwaar en vederlicht
het is de as tussen ons beiden
die ons steeds weet te verleiden.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 28-12-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Jose van Rosmalen
Actief sinds: 21-11-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het gedicht, een gezicht’ van Jose van Rosmalen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.