writersblock

Geert Messelis

ik sta voor de gesloten poort
de wachters staren zwijgend
alles vergrendeld
de zegels moeten breken
om ooit terug te komen
in dit rijk
dat over eerste koffie gaat
en onbegrensde verten

hoe kan ik de drempel overgaan
een nieuw geboren vlinder
een afscheid aan fatsoen
dat onze dromen breekt
me wringt binnen een einder

ik stap over de smalle brug
en zie geraamten onder mij
de drempel
die me afsluit
als wrakhout
uit de zee werpt

op de kustlijn
zie ik zoutpilaren
versteend in omzien
naar de eigen angst
de weg is zwart als nooit voorheen
de dromen zijn gestolen