Letterklanken Doen Mij Scanderen

Willem Bernardus Tijssen

De letterklanken doen mij scanderen,
En ik vorm de woorden vol venijn
Om in zinnen van het zinvol leren
Uit te komen in een terzine of kwatrijn.

De woorden vormen klankkleuren in assonanties.
Zij vormen de opmaat tot een harmonieus sextet;
Of struikelen over hun eigen introverte alliteraties,
En komen niet verder dan een oneven kwintet.

Ook gaan de zinnen aan het einde in een rijmklank
Verloren; zij zijn dan kruisend of omarmend van
Aard, en als er opvolgend een klankkleur is
Geboren, dan gaan zij binnen het rijm gepaard.

Zo vormen metaforen en spraakvormen
Zich tot beelden binnen een gedicht.
Zo geeft illusie aan de werkelijkheid zijn beelden,
En geeft aan het gedicht zijn eigen gezicht.

De dichter boort met al zijn diepgang
Van ziel zijn hemels aan. Zo kan het
zijn, zonder het zelf te willen, dat het
Mooiste gedicht kan ontstaan.