de recensenten

wil melker

we lezen gedichten
meestal doen ze ons niets
woorden zijn geen gezichten
emoties niet warm of koud
voor liefde gaan we niet zwichten
omdat niemand toch van ons houdt


we kijken naar punten en komma’s
voelen het ritme letten op rijm
betasten de strofen op niet te veel gein
altijd is er wel iets om te vitten
bepalen wat dicht is te licht is gemaakt
en nooit aan poëzie heeft geraakt


de boodschap is niet belangrijk
we kijken naar naam
of die past in ons streven
dat ook goed is voor faam
dit is ons motief wij maken dichters
want poëzie is alleen door lezers
aan schrijvers te geven