droevig in de donkere tonen

wil melker

je schikt wat woorden
naar hun klank, droevig
in de donkere tonen

de kleinsten klinken
vaak het langst, ijlen
in de hoogste regionen

je componeert de
stemming met muziek,
de inhoud is een mozaïek

gelegd in kleuren
die je spreidt tot strofen
die een mooi gedicht beloven

dat is het gezicht waarmee
je naar de lezer kijkt, hem
een nieuwe horizon aanreikt