literair evenwicht

elze schollema

hij ontwricht de laatste woorden in
het strompelen naar een graf
niets ontziend en hoge ogen gooiend
stalt zijn pessimisme zich als
een altaar voor het zwijgend publiek

er is iets dat deze wereld hongert, het pluist
zich rijk aan literaire activiteiten, de dichter
is moe

het evenwicht halfzijdig verlamd verlaten
gegeseld in de gieterij die
de mens heeft voortgebracht schotelt haat
als zijnde liefde steeds in nieuwe grillige vormen