INLOGGEN
«»

De zee.

De zee.

Watertje, watertje in de zee,
bruist het zoute golfje en trekt het elke keer weer mee.

Vurig bruist ze het golfje voor zich uit, gaat tot het uiterste,
en trekt haar snel weer mee in zee om te luisteren.

Watertje, watertje in de zee,
bruist het golfje met z'n schuim richting het strand,
ze klotst de schelpjes neer op het strand,
waaraan ze haar hart heeft verpand.

Golfjes komen op, om weer weg te zakken in de zee,
de zee en de golfjes zijn één, ze zijn abonnee.

Watertje, watertje in de zee,
de afdruk van het golfje blijft achter op het strand,
na de vloed blijft het golfje zichtbaar in het zand.

Als het eb is trekt het golfje zich terug in zee,
golfje heeft het in zee prima naar haar zin,
tot de morgen komt, dan gaat de vloed weer aan het werk, en roert
zich de zeegodin.

Watertje, watertje in de zee,
bruist het zoute golfje al deinend mee.


*

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 30-11-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Nolofanilo
Actief sinds: 25-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De zee.’ van Nolofanilo zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.