INLOGGEN
«»

DE GROTE OCEAAN DENKT

Mijn wijde huid tussen beide polen
voelt zich tegen heel de wereld bestand,
is door zijn eigen rimpels overmand,
die steeds, spelend of strijdend, ronddolen.

Sterke stromen laat ik samenscholen;
trekkend van Nieuwe wereld naar Morgenland
toeven ze graag bij 't Hawaiaanse strand,
achter vreedzame golven verborgen.

Dit lieve eiland vol zwoele tropennacht
streelt mij met geuren en sterrenstralen,
waar wilde rust in huist, en _ zingend wacht...

Dalende jubeltonen verhalen
van het heelal, wiens ruime, weidse pracht
binnen mijn nietigheid zal verdwalen.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 22-05-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Han Messie
Actief sinds: 18-01-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘DE GROTE OCEAAN DENKT’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.