INLOGGEN
«»

HET THEATER VAN VERDRIET

Het theater van verdriet ...... Het gedicht over de zee ...... Deel 1

Zout is de zee , het water te fris , .....
Golven die schuimen , kolken die draaien , de meeuw die aan het vliegen is .
De lichtstralen van de toren schijnen over het water , het maanlicht vervangt de zon !

Met regelmaat verdwijnen zij aan de horizon , om dan weer terug te keren als een vertrouwd en veilig baken ,
voor de boot die uit de haven zijn lange wereldreis begon .

De zee heeft zijn geheimen , zijn verhaal is lang en triest .
Voor de zeeman een theater met figuranten vol verdriet ,....
De zee die geeft , de zee die neemt ,....
Heeft geen pardon voor al het leven , gevaar zit in de stormen die onaangekondigd komen , paraatheid is geboden , want de zee , die zal zijn kracht , zijn macht , aan ieder leven tonen !

Respect is dus geboden , voor de zee waar leven nietig is !
Waar trotse zeelui op de schepen , kijken naar het net , dat gespannen en bol staat , vol is , van gevangen vis !

De matrozen doen hun werk , de kapitein bestuurd het schip ,....
De vis zal niet meer zwemmen niet meer leven als het mes geslepen is ,....
De walvis spuugt van afschuw , een fontein als protest betoog !
Zijn staart slaat op de golven , de schuimkraag kwaad omhoog !
Een gezamenlijk gehuil volgt dan al snel meteen !
Want ook voor hun is het allang , alarm-fase ѐѐn !

De meeuwen die krijsen , vliegen vechtend chaotisch hun onderlinge strijd , voor de overgebleven restanten van de gevangen opengerete buit !
De hoorn van het schip , blaast dan pardoes , als jager van de vangst , eentonig en met pose , zijn noten langzaam langdurig uit !

Maar ook de vissersboot of het galjoen van toen , vinden op zee hun einde , na een heftig en rampzalig triest gevecht ,....
De golven die beuken , de stormen gekomen , de zeilen zijn slecht .
De scheuren verschijnen , het geluid van knappende touwen en lijnen , het geschreeuw is aldaar , de haaien die wachten en zijn er voor klaar!

De masten die kraken en breken onder de kracht van de wind , de zee heeft geoordeeld , de storm zijn vonnis volbracht , de zeeman bid zijn laatste gebed in de helse donkere nacht !
Het schip zal gaan zinken , de matrozen , de zeelui , ze zullen allen verdrinken !

Zout is de zee , het water te fris .
Golven die schuimen , kolken die draaien , de meeuw die aan het vliegen is .
De zee geeft , de zee neemt , de zee toont zijn gezicht .
Als respect voor de zee is verdwenen , dan verdwijnen ook de stralen , ..... van de toren met licht !

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 02-02-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Michel Rietbroek
Actief sinds: 26-12-2017Informatie bij het gedicht:

Ter nagedachtenis aan de figuranten van het theater van verdriet .... Voor alles en iedereen die op de zee het leven verliet ! Deel 1 van het gedicht van de zee Bedacht door MICHEL RIETBROEK ( BASS BANZABASS ) 29 01 2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘HET THEATER VAN VERDRIET’ van Michel Rietbroek zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.