INLOGGEN
«»

HET THEATER VAN VERDRIET

Het theater van verdriet ...... Het gedicht over de zee ...... Deel 1

Zout is de zee , het water te fris , .....
Golven die schuimen , kolken die draaien , de meeuw die aan het vliegen is .
De lichtstralen van de toren schijnen over het water , het maanlicht vervangt de zon !

Met regelmaat verdwijnen zij aan de horizon , om dan weer terug te keren als een vertrouwd en veilig baken ,
voor de boot die uit de haven zijn lange wereldreis begon .

De zee heeft zijn geheimen , zijn verhaal is lang en triest .
Voor de zeeman een theater met figuranten vol verdriet ,....
De zee die geeft , de zee die neemt ,....
Heeft geen pardon voor al het leven , gevaar zit in de stormen die onaangekondigd komen , paraatheid is geboden , want de zee , die zal zijn kracht , zijn macht , aan ieder leven tonen !

Respect is dus geboden , voor de zee waar leven nietig is !
Waar trotse zeelui op de schepen , kijken naar het net , dat gespannen en bol staat , vol is , van gevangen vis !

De matrozen doen hun werk , de kapitein bestuurd het schip ,....
De vis zal niet meer zwemmen niet meer leven als het mes geslepen is ,....
De walvis spuugt van afschuw , een fontein als protest betoog !
Zijn staart slaat op de golven , de schuimkraag kwaad omhoog !
Een gezamenlijk gehuil volgt dan al snel meteen !
Want ook voor hun is het allang , alarm-fase ѐѐn !

De meeuwen die krijsen , vliegen vechtend chaotisch hun onderlinge strijd , voor de overgebleven restanten van de gevangen opengerete buit !
De hoorn van het schip , blaast dan pardoes , als jager van de vangst , eentonig en met pose , zijn noten langzaam langdurig uit !

Maar ook de vissersboot of het galjoen van toen , vinden op zee hun einde , na een heftig en rampzalig triest gevecht ,....
De golven die beuken , de stormen gekomen , de zeilen zijn slecht .
De scheuren verschijnen , het geluid van knappende touwen en lijnen , het geschreeuw is aldaar , de haaien die wachten en zijn er voor klaar!

De masten die kraken en breken onder de kracht van de wind , de zee heeft geoordeeld , de storm zijn vonnis volbracht , de zeeman bid zijn laatste gebed in de helse donkere nacht !
Het schip zal gaan zinken , de matrozen , de zeelui , ze zullen allen verdrinken !

Zout is de zee , het water te fris .
Golven die schuimen , kolken die draaien , de meeuw die aan het vliegen is .
De zee geeft , de zee neemt , de zee toont zijn gezicht .
Als respect voor de zee is verdwenen , dan verdwijnen ook de stralen , ..... van de toren met licht !

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 02-02-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Michel Rietbroek
Actief sinds: 26-12-2017Informatie bij het gedicht:

Ter nagedachtenis aan de figuranten van het theater van verdriet .... Voor alles en iedereen die op de zee het leven verliet ! Deel 1 van het gedicht van de zee Bedacht door MICHEL RIETBROEK ( BASS BANZABASS ) 29 01 2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘HET THEATER VAN VERDRIET’ van Michel Rietbroek zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.