Eeuwige golven

Barend van Horssen

Eeuwige golven
Golven, opgestuwd door wind en storm
Rijen zich tot bewegende dijken
Op weg naar de wachtende kust
Om te sterven in grandioze vorm

Achter elkaar jagend, in gelijnde sporen
De verre kust stopt hun finale pas
Die zal voor dit geweld niet schromen
In den beginne was hun lot alreeds beschoren

De voet vertraagt bij het naderen van het land
De top ijlt door en zal weldra bezwijken
De golf breekt en stort zijn water uit
Over de branding die uitloopt op het zilte strand

De aan land gespoelde ziel kent de eenzaamheid
Van een onheilzame onbekende kust
Hoopvol speurend over de brekende golven
Die maar blijven komen te allen tijd