Strand droom

Barend van Horssen

Strand droom
Een déjà vu, komt in mijn dromen langs
Van iets wat lang geleden is gebeurd
Ik zie mijzelve daar in terug en bang
Hoe ik al vechtend heb getreurd

Een kleine jongen aan het strand
Onrustig kijkend naar de Zee
Verwoed scheppend in het rulle zand
De Zee neemt straks zijn bouwsel mee

Het is nu eb, maar straks bij vloed
Zal zijn kasteel ten onder gaan
Zoals het altijd gaat en doet
Daar helpt geen lieve Moeder aan

De Zee komt op en geeft een rake klap
Vreet aan de voeten van het fort
Trekt weer terug met in zijn bek een flinke hap
Van het kasteel, wiens leven wordt gekort

Bij elke volgende aanval van de Zee
Verdedigt hij, wanhopig scheppend tegen tij en tijd
Zijn tranen tegenhouden valt niet mee
Maar de Zee, die wint de ongelijke strijd

De Zee heeft Zon en Maan als bondgenoot
Die dag en nacht paraat staan
Terwijl de kleine knaap, geheel van iedere hulp ontbloot
Slechts van zijn eigen kracht kan uitgaan

Ook nu, en dat is reeds vele jaren later
Besef ik steeds weer heel bewust
Dat, voor ’t vermijden van een ongewenste flater
Is ”doorgaan” steeds het credo en eigenlijk een ”must”.

Dichter. Barend van Horssen