ze golfde verlangen

wil melker

we namen de zee
ze golfde verlangen in
het grijzige groen onder een
hemel met wolken behangen

ze krulde haar passie
in bulderend wit
ze schuimde naar voeten
bracht vochtig haar groeten

je zocht in de schelpen
het blauw van je ogen
het spikkeltje bruin deed
je in wonderen geloven

je kijkt naar je kind
dat stil zit aan strand
overweldigd door zand
en een emmertje dromen

het vormt met
de hand zachte lijnen
die in wind en het water
later weer zullen verdwijnen