INLOGGEN
«»

Zieleleî

Ik streel de langzame contouren van de zon
En voel in mij de dag nog straalen
Traagzaam purper dat in de lange schaduwen valt
De avonddauw die zich rijpt op meerespaalen

Daar ben ik in eenzaamheid gezeten
Wijl mijn gedachten ruisschen onder de blauwe deining
Mijn nagels vooren trekken in het zand
En wachten, zoetjes mijmerend, roerloos, eindiging

Roode golven die gedrapeerd over de wolken sluieren
En kleine vogels die goudscharlaken veeren in de lucht
Loome gedachten dwarrelen om mij rond de schelpen
En 'k leg mijn hoofd te neder, in sloome vliedensvlucht

De avondstonde breekt in mij, zoo aan dit leege strand
Waar de koude niet langer in mij voelt, de holte kruipt in mij
Ik sluit mijn oogen, voel nog jouw lippen op mijn oude zoute huid
In het water diepgesmoord geef ik, aangespoeld, mijn zieleleî

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 12-11-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Peregrinus Pincemaelge
Actief sinds: 01-09-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zieleleî’ van Peregrinus Pincemaelge zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.