De dood nog even uitgesteld

Dakoyria

Zij wachtte binnen al op de dood
Nu zag ik haar plotseling weer
buiten... Zij genoot!
Stevig ingepakt in een voor haar
geschikte rolstoel, begeleid en
behoedzaam voortgeduwd door
een bekende persoon

Ik moest echt goed kijken, het was
wel zo ongewoon We zagen elkaar,
zwaaiden en lachten Is dit nou de
vrouw die het leven verachtte?
Ach, iedere kostbare minuut telt mee
Daar ging zij dan in een gematigde zon
Misschien voor het laatst nog even
tevree?

Dakoyria, 2022.