«»
Hij woont in een hutje
Midden in het bos
Het huisje is vervallen
Het staat onder de bomen
Gehuld in schaduwen
Hij zit op een krukje
Hij is in gedachten
Hij is op zijn hoede
Ze houden hem in de gaten
Hij voelt ze om zich heen
De instanties en de overheid
De machthebbers en de staat
De vijanden en de moordenaars
Ze gunnen hem geen rust
Niemand is te vertrouwen
De dieren zijn van God
De mensen van de duivel
Hij voelt zijn hoofd barsten
Hij voelt zijn gemoed breken
Hij balt zijn vuisten
Hij heeft een lange baard
Hij draagt een honkbalpet
Een spijkerbroek en een t-shirt
Hij had ooit een hond
En toen die doodging
Heeft hij wekenlang gehuild
De dieren zijn van God
De mensen van de duivel
Hij huilt hartstochtelijk
Hij lacht bulderend
Hij zingt uit volle borst
Hij lijdt in stilte
De avond valt
De nacht breekt aan
Boze geesten en demonen
Hij blijft wakker
Tot de nacht voorbij is
Tot het ochtendlicht
Hij drinkt zwarte koffie
Hij hoest
Hij geeft bloed op
Hij is ziek
Hij gaat dood
Ze hebben hem vergiftigd
Ze hebben straling
En vreemde gedachten
In zijn hersenen gestopt
Zijn bloed is zwart
Het verontrust hem niet
Hij voelt zich niet meer bang
De strijd is gestreden
Tijd om naar huis te gaan
Hij sluit zijn ogen
Het is koud in het bos
Hij voelt zich verloren
Hij prevelt de woorden :
De dieren zijn van God
De mensen van de duivel
Man voor hut
MAN VOOR HUTHij woont in een hutje
Midden in het bos
Het huisje is vervallen
Het staat onder de bomen
Gehuld in schaduwen
Hij zit op een krukje
Hij is in gedachten
Hij is op zijn hoede
Ze houden hem in de gaten
Hij voelt ze om zich heen
De instanties en de overheid
De machthebbers en de staat
De vijanden en de moordenaars
Ze gunnen hem geen rust
Niemand is te vertrouwen
De dieren zijn van God
De mensen van de duivel
Hij voelt zijn hoofd barsten
Hij voelt zijn gemoed breken
Hij balt zijn vuisten
Hij heeft een lange baard
Hij draagt een honkbalpet
Een spijkerbroek en een t-shirt
Hij had ooit een hond
En toen die doodging
Heeft hij wekenlang gehuild
De dieren zijn van God
De mensen van de duivel
Hij huilt hartstochtelijk
Hij lacht bulderend
Hij zingt uit volle borst
Hij lijdt in stilte
De avond valt
De nacht breekt aan
Boze geesten en demonen
Hij blijft wakker
Tot de nacht voorbij is
Tot het ochtendlicht
Hij drinkt zwarte koffie
Hij hoest
Hij geeft bloed op
Hij is ziek
Hij gaat dood
Ze hebben hem vergiftigd
Ze hebben straling
En vreemde gedachten
In zijn hersenen gestopt
Zijn bloed is zwart
Het verontrust hem niet
Hij voelt zich niet meer bang
De strijd is gestreden
Tijd om naar huis te gaan
Hij sluit zijn ogen
Het is koud in het bos
Hij voelt zich verloren
Hij prevelt de woorden :
De dieren zijn van God
De mensen van de duivel
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 24-04-2021
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Vincent OostrijckActief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Man voor hut ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.