Atarxia
Gedempte lichten, in een bekende straat.
Bang om gezien te worden,
maar zelf de eerste die het ziet.
Een gezicht dat je haat, maar vroeger zo goddelijk was.
Wellicht toch verklaart, waarom je vroeger zo eenzaam was.
En daarna, de gifbeker in je eentje leeg giet.
En na eeuwen oude vragen,
Waarin het eeuwenoude verraad,
zich einidigt in een staat, genaamd Atarxia.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 28-11-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Klinkerspaan (Actief sinds: 28-11-2020)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Atarxia’ van Klinkerspaan zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.