Lief brein,

Arend

Je bent oud en vergrijst. Ik moet nog
een levenlang met je, daarom deze vraag;
Als je me verlaat, blijf dan altijd een
herrinering aan onze dagen, onze vragen.

Wij twee samen, we waren helderziend
zonder helder te zien, we waren kind en
engel, de een het kind van ons leven,
de ander betoverd door verwondering,

Of jij ervoor koos om weg te gaan, is
me nog een raadsel, waar je gaat nog
een grotere, alhoewel ik nu weet dat
wonderen bestaan en voortbewegen.

Lief brein, blijf voor altijd ingeprent in
jezelf, in mij, in ons. Wij vormden elkaars
hersenhelften, als taart bij een zoute
begrafenis. We staan samen, we gaan samen.