INLOGGEN
«»

Emotionele landschappen

Emotionele landschappen

Toen ik mijn ogen sloot
Zag ik zoveel meer
Dan toen ze nog geopend waren

De volgende beelden
Trokken aan mij voorbij:

Een tempel in de woestijn
De zon brandt
Een wereld van stof
Zandstormen schuren mijn huid
En schroeien mijn keel

Flatgebouwen in een metropool
Die de hemel kussen
Getooid met een kroon van wolken
Ontzagwekkende reuzen van staal en beton
Ik voel me nietig

Modderige velden bij boerenakkers
Onder een dreigende lucht
Koud is de kille aarde
Ik sta te rillen in de regen
Mijn spieren stijf en stram

Ik leef in een klein wereldje
Maar het universum in mijn hoofd
Biedt plaats aan een grote verscheidenheid
Aan emotionele landschappen

Om hier te zijn
Hoef je nergens heen te gaan
Doe je ogen dicht

Je kunt reizen
Door gewoon te blijven waar je bent
Je hoeft niet te bewegen

Achter je oogleden bevinden zich
Alle planeten
Alle sterrenstelsels
Allle werelden
Die er ooit zullen zijn

Ik open mijn ogen weer
En ik verwelkom mezelf terug
In onze warme woonkamer

Ik ga koffie zetten voor ons tweeën
En daarna kijken we samen
Gezellig nog wat TV

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 08-11-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Emotionele landschappen’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.