INLOGGEN
«»

Wolken

Ook in de wolken herkende ik
het zweven en stromen. We
kwamen aan bij een moment
zo pril en klein dat het een
glinsterende traan kon zijn
Maar toen we er samen naar
keken, bloeide er een gouden
bloem met een groot hart en
een glimlach naar de zon

Langs de hemelhoge steel
belandden wij op een plek
waar van alles gebeurde
We speurden van links naar
rechts, dichtbij en ver, tot
in onze ooghoeken. En soms
hadden we regie, los van elkaar
probeerden als een rots te staan
zichtbaar te worden als een berg

Met onze voeten in het water
van de oceaan waar de vissen
gedoemd zijn en nooit zullen
spreken, dolend tussen lege
tekstballonnen. Want wie kent
het geheim onder het oppervlak?
En voor wie blijft dat verborgen?
Ik duik onder, zolang als ik durf,
drijf uit. En kijk naar de wolken

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 08-08-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Marten Janse
Actief sinds: 08-03-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Wolken’ van Marten Janse zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.