Toch verheugd

Joris Olivier

Nadat mijn lief ging heen,
Had ik nog een heel goede vriend,
Die ook uit ’t hier en nu verdween,
In stilte erom gegriend.

Ik ben nu een tijdje alleen,
Niet dat ik me erdoor verveel,
Of eenzaam ben, integendeel,
Ga liever saam ergens heen.

In mijn gedichten ben ik omringd
Door al mijn dierbaren,
Is ’t alsof ze hier nog waren,
Ben ’k weer blij als ware ik kind.

Maar ’k weet het is verlakkerij,
Zij zijn niet hier,
Neen, ze zijn niet meer bij mij,

Maar ’t biedt toch wel vreugd,
Waan me even in het toen,
Wat mij telkens weer verheugt.

Lieven Rouw