Dood
Langs de kant en toch aan ieders blik onttrokken
In bedwang gehouden door onbeweeglijkheid
Geen enkele voorbijganger voelt zich betrokken
Geen beter voorbeeld van eindigheid
Van wie was de hand die stuurde
Zo snel mogelijk de verte tegemoet
Een blik die naar de horizon tuurde
Die zocht naar de ochtendgloed
De klap was als kijken in de afgrond
Daar een inktzwarte duisternis
Met op de bodem enkel droefenis
Harten zijn voor altijd verwond
Van zij die hebben bemind
Hun dierbare en enige kind
Over dit gedicht
Geplaatst op: 29-12-2024
Over deze dichter
Gary Oeyen (Actief sinds: 12-05-2024)
© Op dit gedicht 'Dood' van Gary Oeyen zijn auteursrechten van toepassing. Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.