Zelfgekozen levenseinde
Ikzelf ervaar het als goed dat er steeds meer openlijk
over gesproken wordt: het zelfgekozen levenseinde
Bijvoorbeeld als het geen instemming geeft: niet meer
eten of drinken...
Je beseft niet half wat die ander doormaakt En dan de
situaties waarin wél effectief kan en mag worden gehandeld
Ach, ja Onuitgesproken wordt je ook met jezelf
geconfronteerd: Wat zou jíj willen bij niet-inwilligen van je
laatste wens?
Mijn hart klopte daarom al twee keer in de praktijk: wel zó
verkeerd?