Isfahan
Ik zoek dwalend naar jouw zijn,
doe geen water bij de wijn,
ik wens jou geheel en al,
jouw liefde, die vooral!
Mijn queeste duurt al heel lang,
’k jou nooit vind, ben ’k bang,
toch blijf ’k zoeken mijn lief,
jij bent ’t enige ’k blief!
Isfahan nadert in rasse schreden,
geen toekomst, alleen verleden,
zal d’queeste moeten staken
nu de dood komt naken .…
Over dit gedicht
Geplaatst op: 31-07-2024
Over deze dichter
Joris Olivier (Actief sinds: 09-06-2023)
Informatie bij het gedicht
Met dank aan Pieter N. van Eijck (De tuinman en de dood)
© Op dit gedicht 'Isfahan' van Joris Olivier zijn auteursrechten van toepassing. Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.