Pleingepeupel

Paul Duyvesteyn

De beul zwaait met bebloede gehandschoende handen
Gebaart de menigte tot stilte
Verlangt naar het fatale ogenblik,
het moment dat hij het valtouw
met éęn bijslag door midden snijdt

Hij kent de tijd van de suizende guillotinebijl,
precies een vlucht van twee ademtochten
Voldoende tijd om het publiek triomfantelijk te aanschouwen
Hij gebaart nogmaals de menigte tot stilte,
terwijl hij zich wijdbeens op het schavot schrap zet

Onderwijl zwaait hij zijn armbijl in het rond
Plotseling hakt hij genadeloos toe,
onder luid gejuich van het pleingepeupel
Precies na twee hartslagen
rolt het afgehakte hoofd op de plavuizen
Als het gejuich wegsterft, galmt de schreeuw ‘onschuldig’ over het plein