Apocalyps
Donkre wolken trekken samen,
onttrekken alle zonlicht uit zicht,
wereld hult zich in schemerduister,
sluit beî m’n niet-ziende ogen dicht.
Honden blaffen, vogels zwijgen,
d'aarde lijkt haar dood nabij,
alleen kindren blijven spelen,
zich van geen kwaad bewust.
En ik, ik leg mij moede ter neder,
uitgeput, m’n levenseind nabij,
zal niet in mijn dood herrijzen,
m’n leven onherroepelijk voorbij.
Over dit gedicht
Geplaatst op: 04-07-2024
Over deze dichter
Joris Olivier (Actief sinds: 09-06-2023)
© Op dit gedicht 'Apocalyps' van Joris Olivier zijn auteursrechten van toepassing. Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.