Licht

J.L. van der Woude

Haar gezicht
laat ik bedekken
met witte rozen
haar eigen licht
zal ze opwekken
na wat laatste woorden
in wat laatste gesprekken
die toebehoorden
aan de laatste gebeurtenis
voor ze uit het leven zal vertrekken

De ogen gesloten die treurnis
brachten.
Zelfs in absolute duisternis
kon het Licht
haar witte gelaat
verzachten
Niet van een zon
maar onverwacht
toont een nieuwe bron
me een licht
dat ik niet herken
met mijn aardse ogen
in het bedehuis
Het scheen vanuit een donkere nis
In de kerk met grote bogen
En een levensecht kruis