INLOGGEN
«»

Simone en de dood

SIMONE EN DE DOOD

Ik had een collega op kantoor
Ze heette Simone
Ik vond haar wel ok
Ik had een videoband
Van de film "seven years in Tibet"
Met Brad Pitt in de hoofdrol
Simone wou de film lenen
Ik leen niet graag spullen uit
Ik deed het toch

Na verloop van tijd
Vroeg ik aan haar
Of ze de film inmiddels had gezien
En of ze hem terug wilde geven
Ze zei dat ze hem had gezien
Ze vond het een mooie film
Maar ze begreep de vraag niet
Want ze had hem al lang teruggegeven
Ik zei dat dat niet zo was
Ze hield voet bij stuk
Ik wilde geen ruzie maken
Ik was niet aan deze film gehecht
Ik zag dat ze echt serieus dacht
Dat ze de videoband had teruggegeven
Ik liet het maar voor wat het was

Een half jaar later echter
Kwam ze enigszins beschaamd
En met een vuurrood hoofd
Naar me toe met de film in de hand
Tijdens het opruimen van een kast
Had ze de videoband gevonden
Eind goed al goed
Zou je dan zeggen

Simone had een vriend
Waarmee ze twee kinderen had
Simone was niet gelukkig
De relatie was in zwaar weer geraakt
Ze had een nieuwe man ontmoet
Op wie ze verliefd was geworden
Haar vriend wist ervan
Haar vriend was daar niet blij mee
Haar vriend was krankzinnig
Hij zocht op internet informatie
Over hoe je iemand zo snel mogelijk
Zo pijnloos mogelijk kon vermoorden
Hij vond de informatie die hij zocht

Op een desastreuze morgen
Toen Simone rustig lag te slapen
Ramde haar vriend
De vader van haar kinderen
Met een ijzige precisie
Een ijspriem door haar hart
Ze heeft nooit geweten
Wat haar is overkomen
Wat de handleiding beloofde klopte
Ze was op slag dood

Simone was een jonge vrouw
Ze was een ambitieuze vrouw
Ze verloor haar leven
Haar kinderen verloren
Hun moeder en hun vader
Op een en dezelfde dag
Haar ouders verloren hun dochter

Haar vriend op zijn beurt
Verloor die ochtend zijn vrouw
Zijn beide kinderen
Zijn vrijheid en zijn menselijkheid
En wellicht ook zijn ziel
Door zijn eigen hand

Ik zat bij Simone in de auto
Ik was nieuw in het bedrijf
We waren op weg naar een bijeenkomst
Er waren buitenlandse klanten
Die we gingen ontmoeten
Ik zat absurd luid mee te zingen
Met een liedje op de radio
Simone vond het een beetje vreemd
Dat hoorde ik later van iemand
Aan wie ze het had verteld
Ik kon haar geen ongelijk geven
Ik was een beetje vreemd

Ik sprak de vriend van Simone
Meermaals op kantoor
Tijdens een borrel of een feest
Ik vond hem wel aardig
Hij was beleefd en geïnteresseerd
Toen Simone een feest gaf
In hun huis in Barendrecht
Werd ik door hen uitgenodigd
Ik sloeg de uitnodiging af
Ik zag het niet zo zitten
Ik hield niet van dat soort feesten

Toen ik na een lang ziekteverlof
Eindelijk op kantoor terugkeerde
Gebroken zoals ik toen was
Was Simone daar al vertrokken
Ze had een andere baan gevonden
Ze was door iemand anders vervangen
En ik kon ook niet meer terug
Naar het werk dat ik altijd deed
En ook niet naar het kantoorleven
Na een tijdje sloot ik die deur
Voorgoed achter mij dicht

Ik heb Simone
Nooit meer gezien of gesproken
En ik zag haar gezicht pas weer
Op een foto bij een artikel
Dat ging over haar wrede moord
Ik was Simone inmiddels
Al een klein beetje vergeten
Maar sinds ik las over haar dood
Kan ik haar niet meer vergeten
Wil ik haar niet meer vergeten

Rust zacht
Lieve SIMONE VAN KLEEFF

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 31-03-2021

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Simone en de dood ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.