«»
Mijn ruimteschip ging kapot
Ik zweefde door het heelal
Ik was aanvankelijk erg bang
Ik was volledig in paniek
Ik zag geen uitweg meer
Alleen wat ik voor me zag
Een eindeloos zwart gat
Om steeds dieper in te vallen
Na verloop van enige tijd
Ging het eigenlijk steeds beter
Ik accepteerde mijn lot
Ik werd rustig van binnen
Ik had mijn lichaam inmiddels verlaten
Ik had geen honger, pijn of kou
Ik zweefde langs sterren en planeten
Of zij zweefden langs mij
Dat was lastig te zeggen
Ik cirkelde om hemellichamen heen
Ik cirkelde om kometen heen
Ik cirkelde om werelden heen
Of zij cirkelden om mij heen
Dat zou natuurlijk ook kunnen
Dat was moeilijk te bepalen
Er was zoveel moois
In deze eindeloze duisternis
Zoveel kleur en licht
Zoveel liefde en magie
Ik moest er soms van huilen
Ik bewoog hier zonder beperkingen
Er was geen gevoel van richting
Beneden stond gelijk aan boven
Vooruit was achteruit en andersom
Er was geen tijd
De klokken waren afwezig
Ik werd jonger en ouder tegelijkertijd
Ik was wie ik was
En ik wist niet meer wie ik was
Ik was onderdeel van alles
Ik was onderdeel van niets
Niets draaide om mij
Alles draaide om mij
En door mij heen
Ik was me ervan bewust
Dat ik bewustzijn had
Ik denk dat ik dat dacht
Totdat ik niet meer dacht
Ik ga nu op
Ik ga ergens in op
Ik ga op
Ik ben op
Ik ben vrij
Ruimte
RUIMTEMijn ruimteschip ging kapot
Ik zweefde door het heelal
Ik was aanvankelijk erg bang
Ik was volledig in paniek
Ik zag geen uitweg meer
Alleen wat ik voor me zag
Een eindeloos zwart gat
Om steeds dieper in te vallen
Na verloop van enige tijd
Ging het eigenlijk steeds beter
Ik accepteerde mijn lot
Ik werd rustig van binnen
Ik had mijn lichaam inmiddels verlaten
Ik had geen honger, pijn of kou
Ik zweefde langs sterren en planeten
Of zij zweefden langs mij
Dat was lastig te zeggen
Ik cirkelde om hemellichamen heen
Ik cirkelde om kometen heen
Ik cirkelde om werelden heen
Of zij cirkelden om mij heen
Dat zou natuurlijk ook kunnen
Dat was moeilijk te bepalen
Er was zoveel moois
In deze eindeloze duisternis
Zoveel kleur en licht
Zoveel liefde en magie
Ik moest er soms van huilen
Ik bewoog hier zonder beperkingen
Er was geen gevoel van richting
Beneden stond gelijk aan boven
Vooruit was achteruit en andersom
Er was geen tijd
De klokken waren afwezig
Ik werd jonger en ouder tegelijkertijd
Ik was wie ik was
En ik wist niet meer wie ik was
Ik was onderdeel van alles
Ik was onderdeel van niets
Niets draaide om mij
Alles draaide om mij
En door mij heen
Ik was me ervan bewust
Dat ik bewustzijn had
Ik denk dat ik dat dacht
Totdat ik niet meer dacht
Ik ga nu op
Ik ga ergens in op
Ik ga op
Ik ben op
Ik ben vrij
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 15-02-2021
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Vincent OostrijckActief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ruimte ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Dood & sterven
Nieuwste gedichten
- Goede reis, bedankt voor álles!
- [ Dood is ]
- Levensbeëindiging
- [ Levens-game ]
- KKerstplant is óp en heeft groen blad
- AF EN TOE ....
Best beoordeelde gedichten
- dood als bevrijder
- Bewustzijn
- Ze Brengen Je Niet Naar...
- Mijn strijd
- Waar een lichtje dooft
- Ik ben nu dood