Ondergronds

Vincent Oostrijck

ONDERGRONDS

Ik was dood en werd begraven
Ik lag rustig in mijn graf
Het viel niet eens tegen
Ik had van te voren gedacht
Dat het erger zou zijn
Hier beneden in mijn doodskist
Een paar meter onder de aarde
Onder de wereld van de levenden
Was het lekker rustig
En tamelijk comfortabel

Mijn doodskist was bekleed
Met heerlijk zacht fluweel
Koud was het hier niet
Er was tijd om na te denken
Er was geen tv of internet
Maar ik had veel herinneringen
En mooie liedjes in mijn hoofd
Om eindeloos te kunnen zingen
En dat deed ik dan ook
Ik maakte mij geen zorgen
Want jezelf zorgen maken
Dat hoorde bij het leven
En niet bij de dood

Soms bezocht iemand mijn graf
Iemand praatte wat tegen mij
Of iemand zat stilletjes te huilen
Ze dachten dat ik niets kon horen
Maar ik hoorde alles
Iemand leek mij te missen
Ik begreep niet goed waarom
Maar na verloop van enige tijd
Hielden de bezoekjes op
Er waren belangrijkere dingen
Voor hen die nog in leven zijn
Dan de doden te eren
Ik had daar begrip voor

Ik had geen pijn
Ik was niet eenzaam
Het was soms wat saai
Maar ik had de tijd
En niets beters te doen
Dan geduldig te wachten
Ik wachtte een eeuwigheid
Hier in mijn graf
Tot ik helemaal verteerd was
Tot er geen verschil meer was
Tussen mezelf en de aarde
Toen zei ik ook de dood vaarwel
Ik ging verder in de tijd

Ik had een bestemming.
Daar ging ik heen
Het was ergens en nergens
Het was nu en nooit
Het was mooier dan het leven
En fijner dan de dood
Tot ziens
Het gaat je goed