Rouwende liefde

Door: Roosje

Je leerde mij om te leven
je had het nooit de druk om liefde te geven
mijn hart schreeuwt je naam
ik kan je nog niet laten gaan
ik heb nog zoveel liefde te geven
maar ik weet dat je wilde dat ik zou leven
de muziek speelt zich af
daar komt je graf
ik sta te beven en kan je even niet vergeven
mijn hoofd word donker , vol van verdriet
ik zie het allemaal even niet
even naar buiten voor lucht
mijn tranen slaken een zucht
het liefst sla ik op de vlucht
ik kan niet meer luisteren naar je gekozen mbuziek
naar al het klassiek
nog even kijken naar de lucht, die is net zo donker als mijn blik
mijn liefde ben ik kwijt
ik denk na over alles wat mij spijt
zoveel heb ik nog te zeggen
voordat ik je neer kan leggen
ik was nog niet klaar met mijn liefde voor jou
nu voel ik alleen maar kou
weet dat ik altijd van je hou
ook al ben ik in de rouw

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 21-12-2020

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Roosje (Actief sinds: 21-12-2020)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Rouwende liefde’ van Roosje zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.