de weg van herinnering
lopend langs de weg van herinneringen
hoor ik het geluid van jouw voetstappen.
ik verlies mezelf in de langzame tred
van degene naar wie ik zo verlangen kan
in de stille nacht van duisternis hoop ik
dat jij mij even toch opzoeken komt
wij houden veel en lang al van elkaar
in de draaikolk van het leven samen
ik wil weten waar jij nu verborgen bent
om weer ons pad samen te bereizen
met jouw gezelschap in mijn gedachten
loop ik minder eenzaam en niet alleen
daarom hoor ik graag jouw voetstappen
die in mijn hart het geluk kloppen laten
als ik ze ooit niet meer horen kunnen zal
keer ik om tot ik weer jouw armen voel
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 28-11-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Peter Paul Doodkorte (Actief sinds: 21-07-2015)
Informatie bij het gedicht
Reflectie op verlies van een dierbare | 28 november 2020
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de weg van herinnering’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.