INLOGGEN
«»

De vergetelheid

DE VERGETELHEID

Hier rusten zijn botten
Niemand die nog weet
Wie hij vroeger was
Of zich hem nog kan herinneren

De dood rijdt op een zwart paard
De hond met de zwarte ogen
Houd je scherp in de gaten
Jouw naam brandt op zijn lippen

Alle herinneringen uitgewist
Zij die van hem konden getuigen
Zijn immers ook verdwenen
En zelf reeds lang vergeten

Ieder graf wordt een anoniem graf
Je naam waart even rond
Dan ben je vergeten
Misschien heb je nooit bestaan

En of dat goed of slecht is
Dat zou ik echt niet weten
Ik weet alleen dat het zo is
Zo was en altijd zo zal zijn

Een oud en verweerd graf
De inscripties haast onleesbaar
Gebarsten en aangevreten
De malende tanden van de tijd

Ga je eigenlijk dood
Omdat de dood zo naar jou verlangt
Of zegt het leven
Dat het jou niets meer wil geven ?

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 05-04-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De vergetelheid ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.