INLOGGEN
«»

Wegglijden

Ik denk dat opa wist wat sterven is
Zou hij als kind al begrepen hebben
hoe het gaat, wat het betekent?
Helaas lukte het hem niet om het me uit te leggen

Hij gleed weg, langzaam snel

In Rouen zag ik een schilderij
met geel licht: twee jongens
in een boot, een kaars
aan hun voeten

lamgesneden en verbonden
Hun verhaal is een beeld
van sterven geworden:
de overtocht

de geest verliest zijn scherpte
vervluchtigt in nevels over het water
Het is romantiek, er is geen schipper
die boomt, maar wel een overkant

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 06-01-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Zywa
Actief sinds: 25-04-2018Informatie bij het gedicht:

'Les enerves de Jumieges' ('De ontzenuwden van Jumieges', 1880, Evariste-Vital Luminais) // Bundel 'Ik ben' Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Wegglijden’ van Zywa zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.