Wegglijden
Ik denk dat opa wist wat sterven is
Zou hij als kind al begrepen hebben
hoe het gaat, wat het betekent?
Helaas lukte het hem niet om het me uit te leggen
Hij gleed weg, langzaam snel
In Rouen zag ik een schilderij
met geel licht: twee jongens
in een boot, een kaars
aan hun voeten
lamgesneden en verbonden
Hun verhaal is een beeld
van sterven geworden:
de overtocht
de geest verliest zijn scherpte
vervluchtigt in nevels over het water
Het is romantiek, er is geen schipper
die boomt, maar wel een overkant
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 06-01-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zywa (Actief sinds: 25-04-2018)
Informatie bij het gedicht
'Les enerves de Jumieges' ('De ontzenuwden van Jumieges', 1880, Evariste-Vital Luminais) // Bundel 'Ik ben'
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Wegglijden’ van Zywa zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.